To jedna z metod wykorzystywana przez fizjoterapeutów i osteopatów w pracy, polegająca na nakłuwaniu igłami o różnych długościach (w zależności od danego regionu) konkretnie odnalezionych punktów w obrębie tkanek. Na celownikach naszych igieł będą znajdowały się mięśniowo-powięziowe punkty spustowe.
Czym jest punkt spustowy?
Jest to niewielki obszar ludzkiego ciała, który pod wpływem drażnienia mechanicznego powoduje intensywny, tępy ból, który rzutuje w różnych kierunkach. Najczęściej wyczuwalny jest jako zgrubienia lub guzki charakteryzujące się lokalną nadwrażliwością w porównaniu do sąsiednich tkanek.
Poza wyżej wymienionymi mięśniowo-powięziowymi punktami spustowymi istnieją punkty spustowe znajdujące się w więzadłach, kościach, skórze i narządach wewnętrznych. W myśl podejścia do suchego igłowania wg. dr Radosława Składowskiego dodatkowo nakłuwamy i dezaktywujemy punkty spustowe znajdujące się w więzadłach, a także dla działania odruchowego w układzie nerwowym dyski śródstawowe, takie jak: dysk stawu mostkowo-obojczykowego, barkowo obojczykowego i spojenia łonowego.
Najbardziej charakterystyczną reakcją na trafienie punktu spustowego igłą jest „lokalna odpowiedź drżeniowa”, charakteryzująca się, jak sama nazwa wskazuje drżeniem w obrębie określonego pasma włókien mięśniowych danego mięśnia. Biologicznie wiąże się to z pobudzeniem rdzeniowych pól motorycznych, co odruchowo będzie dawało efekt przeciwbólowy oraz obniżenie napięcia mięśniowego.
Reakcje organizmu na suche igłowanie
Zabieg igłoterapii wiąże się z szeregiem reakcji mających wpływ na wiele układów naszego ciała. Najdokładniej przebadane i prawdopodobnie najbardziej istotne to reakcje:
- odruchowe – najbardziej charakterystyczną reakcją na trafienie punktu spustowego igłą jest „lokalna odpowiedź drżeniowa”, charakteryzująca się, jak sama nazwa wskazuje drżeniem w obrębie określonego pasma włókien mięśniowych danego mięśnia. Biologicznie wiąże się to z pobudzeniem rdzeniowych pól motorycznych, co odruchowo będzie dawało efekt przeciwbólowy oraz obniżenie napięcia mięśniowego.
- układu krążenia – powoduje poprawę ukrwienia i utlenienia tkanek, a także w przypadku niedotlenienia tkanki zwiększenie jej metabolizmu glukozy. Stymuluje również tworzenie nowych naczyń włosowatych
- przeciwbólowe – funkcjonujące głównie dzięki teorii analgezji stymulacyjnej Melzack’a. Jej podstawą jest zmniejszenie odczuwania bólu dzięki stymulacji igłą zmielnizowanych włókien nerwowych A-beta, A-delta oraz włókien C. Dzięki igłoterapii zwiększa się stężenie beta-endorfin, które uwalniając substancję P hamującą przekazywanie impulsów bólowych. Stymulacja igłą powoduje również działanie segmentarne, dzięki któremu można uzyskać zmniejszenie bólu w tkankach o podobnym unerwieniu, co do bodźcowanej tkanki
- poprawy propriocepcji – udowodnione badaniami porównującymi grupy badawcze pacjentów poddanych rehabilitacji bez i z udziałem igłoterapii. Pacjenci, którym aplikowane igły w procesie rehabilitacji wykazywali się wyraźnie lepszym czuciem głębokim i stabilnością w obrębie stawu skokowego
Kiedy suche igłowanie jest wskazane? W czym pomaga suche igłowanie?
Igłoterapia posiada zastosowanie w bardzo wielu dolegliwościach bólowych. Przykładowe z nich to:
- rwa kulszowa i zespoły konfliktów dyskowo-korzeniowych
- cieśń podbarkowa
- zespół cieśni kanału nadgarstka
- łokieć tenisisty
- łokieć golfisty
- kolano skoczka
- kolano biegacza
- zapalenie rozcięgna podeszwowego i ostroga piętowa
- kręcz szyi
- ból wynikający z napięcia i sztywności tkanki mięśniowo-powięziowej
- zapalenia kaletek
- metatarsalgia Mortona
- stany pourazowe i pozabiegowe w odpowiedniej fazie leczenia
- cysta Bakera
- bóle, zawroty głowy